Organizatori kampanje poručuju da monitoring postupaka koji te organizacije u kontinuitetu sprovode u ovoj oblasti, ukazuje na blagu kaznenu politiku koja promoviše politiku nekažnjivosti počinilaca i nedostatak efikasne fizičke zaštite žrtava, što  predstavlja institucionalnu diskriminaciju koja je u više slučajeva dovela do ponovne viktimizacije i kažnjavanja žrtava, umjesto sankcionisanja počinilaca. Oni ističu da je tokom zadnjih par godina zabilježeno i nekoliko slučajeva kada je nasilje dovelo i do smrti žrtava (žena i djece).

Iz NVO sektora su naveli da presude u slučajevima nasilja nad ženama šalju zabrinjavajuću poruku tolerantnog odnosa države prema nasilnicima i  nasilju, obeshrabrujući osobe sa iskustvom nasilja u namjeri da ga prijave. Takođe ukazuju na  nemoć države da obezbijedi vladavinu prava i pristup pravdi žrtvama.

Takva politika je oličena i u tolerantnom odnosu države prema dječjim, prinudnim brakovima koje je država propustila da procesuira, a djevojčice - žrtve da zaštiti i zbrine saopštile su NVO aktivistkinje.

One zahtijevaju od države da prava žrtve  tavi u središte svih mjera i da obezbijedi djelotvornu saradnju svih nadležnih organa, institucija i organizacija, da se uzdrži od učešća u bilo kakvom činu nasilja nad ženama i da obezbijedi da državni organi, zvaničnici, službenici, ustanove i drugi akteri koji nastupaju u ime države postupaju u skladu sa ovom obavezom.

Takođe, od države traže da preduzme neophodne zakonodavne ili druge mjere da sa dužnom pažnjom spriječi, istraži, kazni i obezbijedi reparaciju za djela nasilja obuhvaćena Istanbulskom konvencijom koja učini nedržavni akter,  da   prepozna, podstiče   i podržava, na svim nivoima, rad nevladinih organizacija i organizacija civilnog društva u borbi protiv nasilja nad ženama i uspostavi djelotvornu saradnju sa ovim organizacijama.

Na kraju zahtjevaju da država obezbijedi nezavistan i objektivan monitoring i evaluaciju politika i zakona u oblasti rodno uslovljenog nasilja i rodne ravnopravnosti i ojača nadzornu funkciju Skupštine Crne Gore.

16 dana aktivizma protiv nasilja nad ženama je globalna, svjetska kampanja koju obilježava 1,700 organizacija u preko 100 država svijeta. Kampanja počinje 25. novembra Međunarodnim danom borbe protiv nasilja nad ženama i završava 10. decembra Međunarodnim danom ljudskih prava.

Kampanja "16 dana" obuhvata četiri važna međunarodna datuma koja povezuju žene, nasilje i ljudska prava:

• 25. novembar- Međunarodni dan borbe protiv nasilja nad ženama
• 1. decembar-Svjetski dan borbe protiv AIDS-a
• 3. decembar - Međunarodni dan osoba sa invaliditetima
• 6. decembar- Godišnjica Montrealskog masakra
• 10. decembar -Međunarodni dan ljudskih prava

25. novembar proglašen je Međunarodnim danom borbe protiv nasilja nad ženama na prvom sastanku feministkinja Latinske Amerike i Kariba (Feminist Encuentro), održanom u Bogoti 1981.g. Na sastanku su žene govorile o porodičnom nasilju, silovanjima i seksualnom zlostavljanju, te nasilju koji žene trpe pod režimima, uključujući torturu i nasilje nad političkim zatvorenicama. 25. novembar je odabran kao dan sjećanja na sestre Mirabel (Patriu, Minervu i Mariu Teresu) koje je brutalno ubio diktator Rafael Trujillo u Dominikanskoj republici 1960. 

1999. godine Ujedinjene Nacije su rezolucijom 54/134 službeno potvrdile 25. novembar kao Međunarodni dan borbe protiv nasilja nad ženama.